Ο τομέας της Ουρογυναικολογίας αποτελεί κομμάτι της Γυναικολογίας & της Μαιευτικής και επικεντρώνεται στη διαχείριση κοινών γυναικολογικών προβλημάτων όπως χαλάρωση του πυελικού εδάφους, η ακράτεια ούρων, η κυστεοκήλη, η ορθοκήλη, η κολποκήλη και η πρόπτωση μήτρας. Τέτοιου είδους προβλήματα αποτελούν σύνηθες φαινόμενο, ωστόσο πολλές γυναίκες συχνά τα παραμελούν ή παρερμηνεύουν τη σοβαρότητα του προβλήματος, με αποτέλεσμα η κατάσταση να επιδεινώνεται.

Τι συμπτώματα μπορεί να εμφανίσει μια ασθενής με ουρογυναικολογικά προβλήματα; Αρχικά είναι σημαντικό να διευκρινιστεί, ότι μια ασθενής μπορεί να αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα με μια άλλη, ωστόσο σε διαφορετικό βαθμό και επικινδυνότητα. Έτσι, τα συμπτώματα που συνδέονται με διαταραχές του ουρογυναικολογικού συστήματος είναι:

• Διαταραχές στην ούρηση, όπως συχνοουρία και έπειξη για ούρηση
• Ακράτεια ούρων
• Κολπικός πόνος που επιδεινώνεται στη διάρκεια της ημέρας
• Ψηλάφηση μορφώματος που εξέχει από τον κόλπο
• Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή

Τα αίτια που οδηγούν στην εμφάνιση ενός τέτοιου προβλήματος είναι ποικίλα. Βιολογικοί, γενετικοί και κληρονομικοί παράγοντες, φυσιολογικοί τοκετοί, αυξημένο βάρος των νεογνών στη γέννα και οποιαδήποτε κατάσταση αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση (πχ χρόνιος βήχας, έντονη σωματική επιβάρυνση – σηκώνοντας μεγάλο βάρος) δρουν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, επιφέροντας τον ασθενή στη δυσμενή αυτή κατάσταση.

Η αποτελεσματικότερη και εγκυρότερη μέθοδος διάγνωσης ουρογυναικολογικών προβλημάτων είναι το υπερηχογράφημα του πυελικού εδάφους – pelvic floor sonography, σε συνδυασμό με την κολπική εξέταση και τον ουροδυναμικό έλεγχο. Πιο αναλυτικά, πρόκειται για μία μη επεμβατική εξέταση που χρησιμοποιείται, για να εκτιμήσει ο θεράπων ιατρός τα όργανα του πυελικού εδάφους. 

Η προτεινόμενη μέθοδος θεραπείας που θα υποδείξει ο εξειδικευμένος ιατρός στην ασθενή, εξαρτάται πρωτίστως από τη σοβαρότητα του προβλήματος και την αιτία του. Επιπλέον, οι θεραπείες διακρίνονται σε συντηρητικές και σε επεμβατικές.

Οι συντηρητικές θεραπείες περιλαμβάνουν: τη χορήγηση φαρμάκων, φυσικοθεραπεία πυελικού εδάφους και τη χρήση κολπικών πεσών. Αντίθετα, οι επεμβατικές μέθοδοι αντιμετώπισης είναι: η αποκατάσταση της ακράτειας με κολπική ταινία, χρήση ενέσιμων ουσιών, λέιζερ, καθώς και η χειρουργική αποκατάσταση του πυελικού εδάφους, λαπαροσκοπικά ή κολπικά, με ή χωρίς τη χρήση πλέγματος.